iç mimar olmanın zorluğu ''kariyer''

Hepimiz belli aşamalardan merdivenlerden geçerek bi noktaya geliyoruz. Ama olduğumuz noktada kalmayarak devam etmek yaşam sürecinin bir parçası. Ben bir iç mimarım ve açıkçası kendi mesleğime aşık olduğum halde kendi gelişim sürecim kendi kabuğumda kalıyor. sebebi mi çok açık, yeni bir nesli büyütmekten kaçınan bir toplum. İşimizin temelinde tasarım, hayal gücü , devamlı gelişim , farkın dalık ve daha bir çoğu yer alırken ne yazık ki tasarımcı unvanı almış olan çoğu işveren kendi unvanının hakkını vermiyor. Hiç bir deneyim ve tecrübe merakı için , merak eden öğrenmeye açık insanlara pencere açmıyor. Ama sorulduğunda ; öğrenmeye açık herkesin yanındayız cevabı , üzgünüm ama ; koca bir yalandan ibaret oluyor.

En basit ve klişeleşmiş cevap ise : ”tecrübe” üzgünüm ama herkesin verdiği klişe bir cevap dillere pelesenk oldu artık. Herkesin verdiği bu cevap karşısında kusura bakılmasın lakin , ne tecrübe oluşur neden olgunlaşır….

Demem o ki , kimsenin vermediği tecrübe gerçeği mevcutken her iş verenin ”en az 5 yıl tecrübe istiyorum” demesi artık saçma geliyor.

5 yıl deneyime sahip olsam zaten işimde iyi işlere imza atarım ve sonunda kendi adımı kullanarak daha da iyi işlere imza atarım..